پی پی جوراب بلند

موهایش به رنگ هویج بود. او موهایش را به شکل نامنظم و آشفته‌ای، دو طرف سرش بافته بود. اما دو تا گیس بافته‌اش سیخ تو هوا ایستاده بودند. دماغش شبیه یک سیب زمینی خیلی کوچک و پر از کک و مک بود. دهانش هم خیلی گشاد بود، اما دندانهای سفیدی داشت. لباسش هم خیلی عجیب بود – پی‌پی خودش آن را دوخته بود. او یک پیراهن آبی به تن داشت. اما همه جای لباس، آبی نبود. در گوشه و کنار این پیراهن، وصله‌های قرمز و بی‌قواره‌ای دیده می‌شد. پاهای دراز و لاغرش را هم یک جفت جوراب بلند و لنگه به لنگه پوشانده بودند؛ یک لنگۀ آن‌ها قهوه‌ای و لنگۀ دیگر سیاه بود. پی‌پی یک جفت کفش سیاه هم پوشیده بود که اندازه‌شان دو برابر پاهایش بود. این کفش‌ها را پدرش در آمریکای جنوبی خریده بود تا پی‌پی وقتی بزرگ شد، آنها را بپوشد. اما پی‌پی هیچوفت حاضر نشده بود که غیر از آنها کفش دیگری بپوشد …