پادشاه آن سوی دروازه

شروع کتاب:

سرآغاز

درختان پوشیده در حجاب برف بودند و جنگل پایین پای او چون عروسی مردد،‌در انتظار بود. دقایقی در میان صخره‌ها و قلوه‌سنگ‌ها ایستاد و چشم‌انداز را از نظر گذراند. برف بر روی شنلش که با پوست آستر شده بود، و بر روی کلاه لبه‌پهنش نشسته بود، ‌اما او اعتنایی به برف نداشت، همان طور به سرمایی که تا اعماق گوشش نفوذ می‌کرد و استخوان‌هایش را کرخت می‌کرد. او می‌توانست آخرین انسان زنده بر روی سیاره‌ای در حال مرگ باشد.
نیمه آرزویی کرد که کاش بود.
سرانجام، پس از خاطرجمع شدن از این که گشت و نگهبانی وجود ندارد، از کنارۀ کوه به طرف پایین به راه افتاد، گام‌هایش را با احتیاط بر روی سراشیبی‌های خطرناک می‌گذاشت، حرکاتش کند بود و می‌دانست که سرما خطری فزاینده و جدی برای او خواهد بود. نیاز به جایی برای اتراق و آتشی برای گرم شدن داشت.