با گرگ‌ها

دربارۀ وحشی‌کننده‌ها
شناختن وحشی‌کنندگان گرگ‌ها، تقریباً غیرممکن است. وحشی‌کننده هیچ شباهتی به رام‌کنندگان شیرها یا مجری‌های سیرک ندارد؛ کسانی که گرگ‌ها را وحشی می‌کنند، ممکن است در تمام طول عمرشان حتی یک بار هم چشمشان به لباس‌های منجوق‌دوزی‌شدۀ رام‌کننده‌ها یا مجری‌های سیرک نیفتد. آن‌ها یک جوری، شبیه آدم‌های معمولی هستند. ولی راه‌هایی هم برای شناختنشان هست؛ خیلی از آن‌ها، قسمتی از انگشت‌های دست، لالۀ گوش یا یکی دو تا از انگشت‌های پایشان را از دست داده‌اند. آن‌ها به اندازه‌ای که بقیۀ آدم‌ها جوراب‌هاشان را عوض می‌کنند مشغول عوض کردن پانسمان زخمشان هستند و همیشه یه کم بوی گوشت خام می‌دهند.
عده‌ای از فروشنده‌های گرگ در جنگل‌های غرب روسیه، توله‌گرگ‌های نوزاد را شکار می‌کنند. این فروشنده‌ها توله‌گرگ‌ها را که هنوز خیس هستند و چشم باز نکرده‌اند می‌دزدند و آن‌ها را در جعبه می‌گذارند و به زن‌ها و مردهایی می‌فروشند که زندگی‌های اشرافی دارند و در سن‌پترزبورگ در خانه‌هایی پر از فرش‌های مجلل زندگی می‌کنند. یک توله‌گرگ تا هزار روبْل به فروش می‌رود و اگر سفید خالص باشد،‌حتی ممکن است ارزش آن دو برابر این مقدار هم باشد. می‌گویند وجود گرگ در خانه خوشبختی می‌آورد؛ پول و شهرت، پسرهایی با دماغ تیز و دخترهایی با پوست صاف. پِتر کبیر هم هفت گرگ داشته است؛ همه به سپیدی قرص ماه.